امشب بهشت را به تماشا گذاشتند

امشب نمک به سفره دنیا گذاشتند

امشب بروی دامن نرجس از آسمان

ماهی بنام مهدی زهرا گذاشتند

امشب به خانه حسن عسگری برو

چون راه را برای همه واگذاشتند

از بسکه آمدند پی دستبوسی اش

از بس زیاد دل روی دل جاگذاشتند!

 یوسف ببین که آخر صف ایستاده است

اور ابرای نوبت فردا گذاشتند

لیلا صفات ها همه مجنون صفت شدند

از عشق،سر به دامن صحرا گذاشتند

امشب پدر به خال پسر بوسه می زند

انگارکعبه روی حجر بوسه می زند

از یک طرف شبیه نبی با ملاحت است

از یک طرف شبیه علی با عطوفت است

از یک طرف چو مادر سادات غرق نور

از یک طرف شبیه حسن با صلابت است

بااینهمه صفات جمال وجلالی اش

ارثی که ازحسین گرفته شجاعت است

چشمش غضب زحضرت عباس دارد و

ابروی این پسر خود تیغ ولایت است

مثل علی اکبر ارباب قد رشید

مانند عمه زینب خود با ابهت است

دست توسل همه انبیا به اوست

از بسکه کار دست کریمش کرامت است

طاووس جنت آمده زیباتر از همه

آقای آسمانی آقاتر از همه

او می رسد که عدل علی را بپاکند

دردطبیب های جهان را دواکند

او می رسد که تربت مادر عیان شود

بعد ازمدینه روی به کرببلاکند

دارم بروز آمدنش فکر می کنم

وقتی برای فاطمه گنبد بناکند

عیسی مسیح می رسد از قلب آسمان

تااینکه در نماز به او اقتدا کند

بر کعبه تکیه می زند وقصد کرده است

باصوت حیدری همه مان راصداکند

ای کاش روز آمدنش بین آنهمه

ماراخودش برای سپاهش سواکند

چون صاحب صفات جلالی حیدر است

او لایق عمامه سبز پیمبر است

آقای من تمامی جانها بدست توست

رمز عروج عالم بالا بدست توست

ای وارث تمام ذوات مقدسه

باران ورود وچشمه ودریا بدست توست

ماغصه بهشت خدارانمی خوریم

وقتی کلید جنت الاعلی بدست توست

پرونده قبولی مارا رقم بزن

مهر قبول وجوهر وامضا بدست توست

هرگز زمین نخورده عَلَم یابن العسگری

روز ظهور پرچم سقا بدست توست

تعجیل کن که فاطمه چشم انتظار توست

چون انتقام حضرت زهرا بدست توست

تو می رسی وارض وسما می شود بلند

در زیر پات عرش خدا می شو بلند

ماندم چگونه نام شماراصدا کنم

ماندم چگونه روی به سوی شما کنم

چندی ست جمکران،دل مارا نبرده ای!

تااینکه در نماز برایت دعاکنم

کارم بدون تو همه دم معصیت شده

من در گناه هم نشد از تو حیا کنم

شرمنده ام که نوکر خوبی نبوده ام

آقا نشد که دِین خودم را ادا کنم

شرمنده ام بجای دعای سلامتی

روزی هزار بار به قلبت جفاکنم

با حال معصیت بخدا می شود مگر

شبهای جمعه رو بسوی کربلاکنم

برگرد ومرده دل من را حیات بخش

برگردوجان بده به دلم ای نجات بخش

شاعر: مهدی نظری