شام تار من سحر شد / آمد از ره میهمانم
در بغل می گیرم او را / با دو دست نیمه جانم
با دو چشم، تار و خسته، می کنم او را نظاره
عمه بنگر، بر لبانش، از چه گشته پاره پاره
بشکند دستی که زد سنگ، بر جمال این ستاره
کی یتیمم کرده - کی غریبم کرده
به غم بابایم - کی اسیرم کرده
آه و واویلا
بر روی زانویم، سر نازنینت
بابا، چه کس کرده، تو را اینچنینت
چرا لبهای تو خونین است / چه کس پیشانی تو بشکست / دلم را خست
شدم ویرانه نشین، فدای سرت / کبوده صورتم ببین، فدای سرت
رسیده از راه، ماه محرم - دوباره برپاست، بساط ماتم
دل زمین و، زمان پر از غم - غرق مصیبت، عالم و آدم
مآه عزای ارباب، اومد اومد / مآه قحطی آب، اومد اومد / مآه دلای بی تاب، اومد اومد
حسین، وای
بَه چه زیبا گشته امشب / خیمه های آل طاها
در نماز و در نیازند / صوت قرآن گشته برپا
گوییا که، آخرین دیدار ماه و آسمان است
وای من که، عصر فردا، ماهُ بر روی سنان است
خیزران و، تازیانه، سهم جمله کودکان است
همهمه برپا شد - خون جگر زهرا شد
تن زینب لرزید - در دلش غوغا شد
آه و واویلا
زینب، زینب، بیا بشیم کنار من - زینب، زینب، گریه نکن بهار من
ببین که وقت رفتن، برادر تو اومده
بیا بشین کنارمو، وصیتامو گوش بده
امشب / سرم روی شونه ی تو، آروم گرفته خواهر من / تو هم شبیه فاطمه، نشسته ای برابر من
امشب / صدای قرآن پیچیده، میون خیمه گاهم اما / دشمن داره آماده میشه، برای قتل عام فردا
وای از غریبی
دل ها خدایی شد، وقت جدایی شد / شش ماهه سربازم، کرب و بلایی شد
نشان از غریبی، دارد اینجا خدایا – هوای شهادت، در سرم کرده غوغا
دیگر، پر کِشَم سوی زهرا
واویلتا، حسین جانم
کاروان باغ لاله / همگی آل خدایید
خاک اینجا مقتل ماست / خیمه را برپا نمایید
ای بنی هاشم بیایید، ناقه ی زینب بگیرید
تا شود عمه پیاده، دور آن محمل بگردید
نکند چشمی ببیند، ای جوانان صف ببندید
بر زمین تا پا زد - غصه ای برآمد
بیقرار و غمگین - شکوه در دل دارد
آه و واویلا
قلبم، گرفت از غم، برادر کجاییم
چیزی، بگو مُردم، برادر کجاییم
چه خاکی بگو بر سرمان شد / چرا زینب دل پریشان شد / پریشان شد
جان اکبرت بگو، کجاییم حسین / تو به خواهرت بگو، کجاییم حسین
شکسته قلبم امروز، ز داغ و ماتم تو
به سینه می زنم من، ز غربت و غم تو
غریب شهر مشهد، به آه و ناله گوید / ز غصه ی جوادم، شکسته قلب سرمد
یا جوادالائمه
من مانده ام تنها، در بین این کوچه / دارم دعا بر لب، آقا میا کوفه
دل من شکسته، مرحمی هم ندارد – ببین که سفیرت، سر به دیوار گذارد
از، غم، اشک غربت ببارد
یابن الزهرا، میا کوفه
