غرق در آه و نوایم / به غم تو مبتلایم
می شناسی ام عموجان / من یتیم مجتبایم
مانده ام تنها میان، خیمه گاهت با دلی خون
عمه دستم، را گرفته، شده ام زین غصه محزون
بدنت در، بین گودال، ای عموجان گشته گلگون
قلب من می سوزد - تن من می لرزد
چون که دشمن بر تو - تیغ و نیزه میزد
آه و واویلا
اصغرم ای کودک من / ای امیر کوچک من
شده ای بی تاب و غمگین / از چه رو ای طفلک من
عمو عباست به سمت، علقمه گشته روانه
در دلم از، غصه ی تو، گل ماتم زد جوانه
تشنگی تو عزیزم، به خدا باشد بهانه
می روی از پیشم - میزنی آتیشم
ای عزیزم رحمی - به دل پرریشم
آه و واویلا
شش ماهه سربازم، غربت نماد توست / « هل من معین » من، اذن جهاد توست
بیا که رسیده، موعد جانفشانی – بگیر از دل من، آسمان را نشانی
برخیز، نوگل آسمانی
واویلتا، علی لای لای
شش ماهه سربازم، چرا لاله گونی
بر روی دستانم، چرا غرق خونی
ز داغت نالم همی یکسر / که تو گشتی چون گلی پرپر / علی اصغر
لایی لایی اصغرم، علی جان بخواب / نور دیده ی ترم، علی جان بخواب
شد روز وصل یاران - دل در حسرتِ باران
خیمه، ز تشنگی اسیر بی تابی / لبالب از عزای بی آبی / طفل حرم دچار بی خوابی
وای وای، شش ماهه ی تشنه علی اصغر
ای واژه ی زیبا، دیباچه ی دریا / جانم فدای تو، ای اکبر لیلا
تو ابن الحسینی، یا علی دلاور – «وَ لا رَیبَ فیهِ»، انتَ شبه پیمبر
هستی، همچو زهرای اطهر
جانم علی، علی اکبر
در راه عشق تو، روم سوی میدان
من اکبرت هستم، فدایی جانان
چه سازم من با جدایی ات / منم بابا جان فدایی ات / فدایی ات
من علی اکبرم، فدایی تو / گشته جان و پیکرم، فدایی تو
آمد در میدان اکبر - شد زنده یاد حیدر
آمد، به عرصه شیر بیشه ی مردی / که بَرکَنَد بنای نامردی / نباشد او را که هماوردی
جانم، حیدر کربلا علی اکبر
دلم شده زار و مضطر، واویلا / عازم میدونه اکبر، واویلا
جوون رعنای لیلا، دست علی به همرات
افتاده از رفتن تو، لرزه به پاهای بابات
تو میری و چشم بابا، خیره به سمت قدم هات
واویلتا واویلا
بابا ببین اینجا، من مانده ام تنها / در اوج دلتنگی، در بین این اعدا
ببین در نبودت، صورتم گشته نیلی – به هر لحظه دشمن، زد به طفل تو سیلی
وای، وای، از غم بی دلیلی
بابا بابا، حسین جانم
