باز / بارونی شد دل من، داغت شد قاتل من / میسوزم از غم تو، غرقم در ماتم تو
از / چشمت جاری شده خون، قلب من غرق جنون / ای تکیه گاه حرم، بشکسته شد کمرم
عباس من، پاشو بریم - ای یاس من، پاشو بریم
ابر بهار، پاشو بریم - تنهام نذار، پاشو بریم
وای وای، واویلا واویلا
عمو چرا برنگشته، واویلا / امید ما برنگشته، واویلا
ستاره ی شب های من، بیا برگرد به خیمه
ببین بی تاب بابا، ببین بی تاب عمه
بیا برگرد عمو جون، طاقت ما هم تمومه
واویلتا واویلا
یه سقا ، که تشنس ، همش به فکر دریاست / برای ، کسی که ، لباش پر از معماست
برای ، یه طفلی ، که ناله تو صداشه / یه شیش ماهه ای که ، دردونه ی باباشه
مشکو به دوش گرفته - تا بره آب بیاره
از چشم ساقی ما - میباره هی ستاره
عموی مهربونم
ای بر همه عالم، فرمانده و ارباب / بنگر منم قاسم، یکدم مرا دریاب
بده اذن میدان، تا شوم من خدایی – به راه ولایت، می شوم من فدایی
با، تو، گشته ام کربلایی
واویلتا، عموجانم
در بین آغوشت، زدم زیر گریه
بشنو، از آه من، تو تکبیر گریه
ندارم تاب و تبی جانم / شده اکبر ماتم ذهنم / بده اذنم
قاسم بن الحسنم، فدایی تو / ای عمو جان و تنم، فدایی تو
آمد در بین میدان - شیری از نسل باران
نامش، قاسم و فرزند امام عشق / بود مرام او مرام عشق / مستی صحبتش ز جام عشق
حسین، عموی مظلوم و غریب من
در تب و تاب نگارم / همچو سروی استوارم
بعد اکبر ای عموجان / طاقت ماندن ندارم
اشک چشمم، گشته جاری، اذن میدانم ندادی
نامه ی بابای من را، روی چشم خود نهادی
چون زره پیدا نمیشد، شد کفن تن پوش شادی
دل من شیدا شد - مست و بی پروا شد
می روم من این دم - سوی بابای خود
آه و واویلا
در راه عشق حق، جانباز ثارلله / ابن الحسن هستم، سرباز ثارالله
نگاهی به من کن، ای عموی عزیزم – ببین از غم تو، اشک غربت بریزم
بی، تو، مرده ای در حضیضم
یابن الزهرا، عموجانم
عمه، رهایم کن، رَوَم من به میدان
بنگر، تک و تنها، عمو بین آنان
ببین عمه نیزه ی دشمن / ندارم تاب و تب ماندن / عموی من
عمه جان جانِ عمو، رهایم نما / تو را قسم به جان او، رهایم نما
شد ناگه بی تاب یار - دید آن دم داغ دلدار
آمد، دوان دوان به عرصه عبدالله / به قتلگه به صد نوا و آه / به یاری حضرت ثارالله
حسین، عموی مظلوم و غریب من
