مادر، دلم از داغ تو غرق خونه
مادر، آسمون هم با من روضه خونه
مادر، بی تو فریاد و داد از این زمونه
قلب من بی تابه، اشک من سیلابه / دخترت شب ها از، بی تابی بی خوابه
ای نشکفته پرپر، یاس خوب حیدر / پشت درب خونه، گشتی چون نیلوفر
یازهرا یازهرا
مادر، دلم از داغ تو غرق خونه
مادر، آسمون هم با من روضه خونه
مادر، بی تو فریاد و داد از این زمونه
قلب من بی تابه، اشک من سیلابه / دخترت شب ها از، بی تابی بی خوابه
ای نشکفته پرپر، یاس خوب حیدر / پشت درب خونه، گشتی چون نیلوفر
یازهرا یازهرا
بهترین رزمنده ی ولایت / فاطمه! جانِ حیدر فدایت
ای، همسر من، دلبر من، دلبر من
رفتی آخر، از بر من، از بر من
فاطمه جان
ای همه ی وجود علی / ای بود و نبود علی
ببین که بی یار و کسم / ای یاس کبود علی
الا عزیز پیغمبر مرو تو از خانه
مبر صفا را یارا از میان کاشانه
مرو تو از لانه
زهرا، زهرا، یاس ساقه شکسته
زهرا، زهرا، گل در خون نشسته
در میان کوچه به همره تو بودم / از غم تو آن دم شعر عزا سرودم
دست من گرفتی، و بردی، میان کوچه های غم
تا ببینم آن ماجرا را، ای کعبه ی درد و الم
نانجیبی آمد، به سویت، راه تو در کوچه گرفت
زان پس این دل من، برای، تو هر نفس نوحه گرفت
ای جوان مادرم / ای گل پرپرم / یاس ارغوانی من
بابام می گفت ای پسرم / نور دو دیده ی ترم / امام رضا با کرمه / معشوق اهل حرمه 2
رضا غریب الغربا
از دل من، غربت می باره / غصه ی من، غصه ی دلداره
( ناله زنان، به شب و روز من / زهر جفا، گشته مرا چاره ) 2
دیگر از، دنیا بیزارم – هر نفس، آذر می بارم – عاقبت، شد ماتم کارم 2
من، کریم عالمینم / من غریب مثه حسینم
رسیده هنگام رفتن، واویلا / وقت ز دنیا گسستن، واویلا
زهر جفا رو چشیدم، راحت شدم دیگه از غم
دلم شکسته خدایا، ز فرط بارون ماتم
همیشه از سوی مردم، زخم زبون می شنیدم
واویلتا واویلا
راحت، شدم آخر، ز شهر مدینه
من می روم دیگر، ز شهر مدینه
انیس من گشته این ماتم / دلا مویم شد سپید از غم / شپید از غم 2
مادرم منتظره، باید من برم / هنوز زخمیه دره، باید من برم
رسید از سفر/ قافله ای ز آل طاها
رسید از سفر/ کاروون غصه و غم ها
رسید از سفر/ زینب غمدیده و تنها
دل ها محزون، جاریه از چشما بارون / نشسته زینب کنار قبر، برادر نوحه خون
بعد از تو- چه مصیبت هایی که کشیدم
بعد از تو - غیر ماتم و غم چیزی ندیدم
بعد از تو - دیگه از همه دنیا دل بریدم
ثارالله، یاحسین 2 سالار زینب
رسیده قافله ای، به دشت کرببلا، وای وای وای
قافله ای که شده، اسیر رنج و بلا، وای وای وای
اولاد پیمبر، چون لاله ی پرپر / از رنج اسارت، غمدیده و مضطر
دل ها همه مشتاق زیارت شده حالا - جان ها همه مجنون غم و غصه ی مولا
ثارالله