تصاویر، صوت و فیلم مراسم + متن اشعار در ادامه مطلب

صوت مراسم:

واحد: دو چشمم ابر بهاره؛ پخش آنلاین | دانلود

واحد: سرمایه‌ی زینب؛ پخش آنلاین | دانلود

دودمه: این دو قربانی شقایق های باغ زینبد؛ پخش آنلاین | دانلود

شور: بر صور مستی صلا؛ پخش آنلاین | دانلود

شور: تنها تویی پیدا؛ پخش آنلاین | دانلود

روضه پایانی: خودم را از اول دوباره کشیدم؛ پخش آنلاین | دانلود

 

فیلم مراسم:

موجود نیست

 

متن اشعار:

واحد: دو چشمم ابر بهاره

دوچشمم ابر بهاره، میخواد از غصه بباره

پر از آهم، پر از دردم، مگه زینب دل نداره

 

میشه یه کار برات کنم

بچه هامو فدات کنم

 

مست روی تو، رو به سوی تو

میشینم رو جانمازم

 

غرق در احساس، با گلای یاس

دست گل برات می سازم

 

برادر غریبم

 

ببین اشکای چشامو، دل بر غم مبتلامو

بهار من، قرار من، قبول کن قربونیامو

 

این حرفا حرفای دلن

قبول بکن ناقابلن

 

حضرت آقا، یاری ام کن تا

پیش زهرا روسپید شم

 

یار بی یارم، آرزو دارم

مادر دوتا شهید شم

 

برادر غریبم

 

بیا از خیمه بهارم، ببین چشم پر ستاره م

بیا یارم، ببین دارم، گلاتو پرپر میارم

 

ای جانشین مادرم

حجت قبول ای خواهرم

 

شد حرم غوغا، وقتی آوردم

سوی خیممه بچه هاتو

 

بین این زن ها، یاور دردم

نشنیدم اصلن صداتو

 

برادر غریبم

واحد: سرمایه‌ی زینب

فرزند عبدالله، سرمایه‌ی زینب

شعر و سرود عشق، آوازه‌ی برلب  

 

به میدان دلبر، سرباز تو هستیم

خدایا ببین که، دل ز دنیا گسستیم  

پشت، دشمنت را شکستیم

 

واغربتا، حسین جانم

 

شاعر: حسین رضائیان

ادامه شعر در آدرس پیش رو: کلیک کنید

--------------------------------------

هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد

نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد

 

خوشا به حال خیالی که در حرم مانده

و هر چه خاطره دارد از آن محل دارد

 

به یاد چایی شیرین کربلایی ها

لبم حلاوت "احلی من العسل" دارد

 

چه ساختار قشنگی شکسته است خدا

درون قالب شش گوشه یک غزل دارد 

 

بگو چه شد که من اینقدر دوستت دارم؟

بگو محبت ما ریشه در ازل دارد

 

غلامتان به من آموخت در میانه ی خون

که روسیاهی ما نیز راه حل دارد

 

شاعر: سیدحمیدرضا برقعی

دودمه: این دو قربانی شقایق های باغ زینبد

این دو قربانی شقایق‌های باغ زینبد

عاشق ثاراللهند

 

گرچه ناقابل ولی چشم و چراغ زینبند

عاشق ثاراللهند

-----------------

آنکه با عشق حسینی گشته همدم زینب است
آنکه بر سّر شهادت بوده مَحرم زینب است

آنکه شور افکنده با شور حسینی بر جهان
از ازل خو کرده با صد محنت و غم زینب است

آنکه نامش زین اَب خوانده رسول کردگار
چون نگویم من صفای اسم اعظم زینب است

آنکه بر خوانَد حدیث اُمّ ایمن بر امام
من به جرأت گویم آن زن هم حسین هم زینب است

آنکه کاخ ظلم و استبداد را با یک خطاب
کند و افکند از پی و بن ریخت بر هم زینب است

دامن شیر خدا بین، شیر زن می‌پرورد
در شهامت برتر از سارا و مریم زینب است

آنکه اندر مجلس گردنکشان قد کرد عَلم
چون حسین بر دشمنان یکدم نشد خم زینب است

با برادر درد دل میکرد این سان تا سحر
آنکه ریزد از فراقت اشک ماتم زینب است

وصف زینب را ز من مشنو بیا در کربلا
خود بین چون حامی ناموس عالم زینب است

ملجأ اهل حرم تا ظهر اگر عباس بود
شب نگهبان در کنار نهر علقم زینب است

پرچمت گر سرنگون شد من نگه میدارمش
غم مخور بعد از تو پشتیبان پرچم زینب است

منزوی هرگز مزن بیهوده لافِ عاشقی
این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است

 

شاعر: مرحوم منزوی اردبیلی

شور: بر صور مستی صلا

بر صور مستی صلا

شد قلب حق مبتلا

سوزد دل تنگ من

در حسرت کربلا

 

در کوی تو سائلم

دریای بی ساحلم

مدهوشم و بی دلم

کرده ابوفاضلم

 

ثارالله آقام

 

بر چشم تو دل دهم

سر بر رهت می نهم

در پیش اهل جنون

کمتر ز خاک رهم

 

صیاد مستی حسین

در خون نشستی حسین

می لرزد از داغ تو

ارکان هستی حسین

 

ثارالله آقام

 

شعر لبت خوانده دل

صد شعله افشانده دل

ای صحن تو عشق من

در کوی تو مانده دل

 

شوقت خرابم کند

جلد شرابم کند

لب های خشکت حسین

از شرم آبم کند

 

ثارالله آقام

شور: تنها تویی پیدا

آیینه آیینه، تنها تویی پیدا

با نام زیبایت، من میشوم شیدا

 

ما با ولای تو در این عالم سرافرازیم

در پادگان عشق تو همواره سربازیم

با دشمن تو یک نفس حتی نمی‌سازیم

 

شاعر: حسین رضائیان

ادامه شعر در آدرس پیش رو: کلیک کنید

روضه پایانی: خودم را از اول دوباره کشیدم

خودم را از اول دوباره کشیدم

 نشستم برایت ستاره کشیدم

 

کمی گریه کردم و پایین چشمم

 نشستم دو تا راه چاره کشیدم

 

نشستم در این روضه‌های پر از نور

بهشتی پر از استعاره کشیدم

 

و آن دست هایی که سینه زنت بود

 شبیه هزاران مناره کشیدم

 

به دنبال تو انبیاء را پیاده

تو را روی نیزه سواره کشیدم

 

و چندین شب بعد، در یک خرابه

 تو را روی دست ستاره کشیدم

 

نمی شد بخوانی‌؛ ولی روضه اش را

 فقط یک کمی با اشاره کشیدم

 

قد کوچکش خم شده بود و او را

 در آغوش یاس بهاره کشیدم

 

دل علقمه خون شد آن لحظه‌ای که

سرش معجری پاره پاره کشیدم

 

شاعر: رحمان نوازنی

-------------------------

 

مقیدان تو از ذکر غیر خاموشند

به خاطری که توئی دیگران فراموشند

 

هزار جامه ی جان صرف این بلند قدان

که در نهایت حسن است هرچه می پوشند

 

هزار سوزن الماس بر دل است مرا

از این حریر قبایان که دوش بر دوشند

 

برون خرام که بسیار شیخ و دانشمند

خراب آن شکن طره و بناگوشند

 

هزار سال گذشت از حکایت مجنون

هنوز مردم صحرا نشین سیه پوشند

 

شاعر: تراب کاشانی

 

اطلاعیه مراسم:

موجود نیست

 

تصاویر مراسم:

موجود نیست