صدای مأذنه ها، میگه علی ولی الله
خدا تو آسمونا، میگه علی ولی الله
دست علی در، دست پیمبر / جانم فدای ، ساقی کوثر
من کنت و مولاه فهذا علیٌ مولاه / ذکر لب هفت آسمان یا علی حیدر
صدای مأذنه ها، میگه علی ولی الله
خدا تو آسمونا، میگه علی ولی الله
دست علی در، دست پیمبر / جانم فدای ، ساقی کوثر
من کنت و مولاه فهذا علیٌ مولاه / ذکر لب هفت آسمان یا علی حیدر
دلم بهونه گرفته / هوای میخونه داره
میخواد مث برف و بارون / رو سر عالم بباره
آدرس میخونه سامرا - صاحب میخونه خدا
جرعه به جرعه می خورم - شراب جام طهورا
یا امام هادی مدد
دل شیعه غصه داره، شبیه ابر بهاره / دل شیعه، پر از ماتم، پر از اشک و پر ستاره
یاد بقیعت می کنم – قبر غریبت می کنم
ای گل پرپر، ای شه و سرور، ما که در سوز و گدازیم
قلب ما خونه، روضه می خونه، کی برات حرم می سازیم
جانم امام صادق
در دلم شد برپا، به یاد صادق غوغا / به ناله آمد سینه، ز غربتش واویلا
آسمان می نالد – به یاد او می بارد
وای امام صادق، غریب امام صادق
نمیدونم چرا امشب، آسمونا بیقرارن / مثل ابر نوبهاری، دیده هام همش می بارن
یه چیزایی شنیدم از این خلایق
انگاری بسته شده قرآن ناطق
داره از دنیا میره امام صادق
واغریبا وااماما
ای غربتت تیر، غصه به قلب ما / یاد بقیع تو، ذکر هر شب ما
الا ای صادق، آل حضرت طاها – نظر کن سیدی، دمی بر نوکر زهرا
من، را، پر بده آسمان ها
یابن الزهرا، گل طاها
از آسمون می باره، ستاره های شادی / تو مدینه دراومد، شکوفه های شادی
نجمه تو دامنش، ماه و ستاره داره- بر مقدم رضا، اشک شادی می باره
نوکر درگهش – حضرت جبرئیل / دشمن دشمنش – حضرت عزرائیل
علی علی موسی الرضا
قلبم باز بیقراره / میخواد امشب دوباره / بره مشهد و دم بگیره / توی مرقد پر درآره
بارونی میشم، به هوای تو، که به قلبم آرامش دادی
من عیدی میخوام، از شمایی که، صاحب پنجره فولادی
یآ، علی بن موسی الرضا / به فدات قلب عاشقا / منو ببر به کربلا
یآ، ثامن الائمه
بارون رحمت الهی، داره می باره / غم دیگه تو قلب دنیا، جایی نداره / وقت پرده برداری از، روی نگاره
آدم های خوب و بد، پرواز به سمت مشهد – غصه نخور، که برا همه، خدا بلیطشو صادر کرد
از این حیاط به اون حیاط چراغونی شده
وقت سرور و شادی و گل افشونی شده
دیو سیاه غصه ها هم زندونی شده ، جانم امام رضا
جانم امام رضا
در میان حجره به شور عاشقانه / می کنم گلایه از جور این زمانه
همسرم جفا کرد، چه ها کرد، به قلب پرشراره ام
همچو مادرم در، جوانی به آسمان ستاره ام
روی بام خانه، شبانه، نهاده جسم اطهرم
مرغکان پریدند، کشیدند، سایه به روی پیکرم
قلب من پربلاست – یاد کرببلاست – یاد عاشورا می افتم
آه و واویلا از این غم