در میان کوچه به همره تو بودم / از غم تو آن دم شعر عزا سرودم
دست من گرفتی، و بردی، میان کوچه های غم
تا ببینم آن ماجرا را، ای کعبه ی درد و الم
نانجیبی آمد، به سویت، راه تو در کوچه گرفت
زان پس این دل من، برای، تو هر نفس نوحه گرفت
ای جوان مادرم / ای گل پرپرم / یاس ارغوانی من
خیال وصالت ربوده - همه عقل و هوش از سرِ ما
به گرمای این شوق شیرین - نباشد هراسی ز سرما
پریشان داغ ربابیم / عزادار غم های زینب
که آزار خار مغیلان / شده غصه ی پای زینب
شروع غم تو، از ان کوچه ها بود / ثقیفه اساس، غم کربلا بود
لیبک، یابن الحیدر
به یاد غم های کربلا، دلم ز غصه لبالب است
تمام هستی و آسمان، به فکر غم های زینب است
ز جور کین / شدم شهید عاقبت پدر
دگر بیا / بیا مرا نزد خود ببر
حسینم وا حسین
ثارالله 2 تو که منو کردی هوایی / ثارالله 2 بذار بشم کرب و بلایی
هردم به شور و شینم - عمری به زیر دینم
عقل و هوشم رفته به باد و - دیوانه ی حسینم
دل من، تنگه کربلاته - همیشه، دنبال نگاته
اگر از، این دنیا برم من - دل من، بازم مبتلاته
من ایشالله بشینم کنارت ارباب / من ایشالله بمیرم به عشقت ارباب
من نمازمو به یاد تو میخونم / من ایشالله که بشم نوکرت ارباب
ثارالله، اباعبدالله
نوایی 4 / الهی که من هم شوم کربلایی
سرم را به یاد غم تو شکستم – به هوایت آقا از همه گسستم
دلم را به غیر عشق تو ندادم – کربلای تو گشته باب المرادم
نوایی 4 / الهی که من هم شوم کربلایی
دلم گرفته این شبا میخوام باهات حرف بزنم / اون چیزی که تو دلمه آقا میخوام برات بگم
بعد خدای مهربون تنها امید من تویی / ارباب خوب و باوفا صبح سپید من تویی
کربلا ، اللهم الرزقنا
فرزند عبدالله، سرمایه ی زینب / شعر و سرود عشق، آوازه ی برلب
به میدان دلبر، سرباز تو هستیم – خدایا ببین که، دل ز دنیا گسستیم
پشت، دشمنت را شکستیم
واغربتا، حسین جانم
من ساقی عشقم، من حامی عشقم / در بحر مشتاقی، من ماهی عشقم
تمام وجودم، محو عشق ولایت – به خونم نمایم، از امامم حمایت
دارد، نِی ز حرفم حکایت
یابن الزهرا، ابوفاضل
ای بر همه عالم، فرمانده و ارباب / بنگر منم قاسم، یکدم مرا دریاب
بده اذن میدان، تا شوم من خدایی – به راه ولایت، می شوم من فدایی
با، تو، گشته ام کربلایی
واویلتا، عموجانم
