کنج زندون // اسیر اشک و آهه
تکیه گاه // عالم بی تکیه گاهه
گریه گریه // چاه غم ها گواهه
به یاد مادر شهیدش - واویلا واویلا
بساط روضه رو به پا کرد - واویلا واویلا
چشاشو بست و تو دل چاه - واویلا واویلا
عالمو غرق در عزا کرد - واویلا واویلا
سندی بن شاهک / خیلی اذیتش کرد
قلب بیقرارش / پُر شد از غم و درد
یا باب الحوائج / یا موسی بن جعفر
ببین افتادم از پا ، دیگه خیلی خرابم
غم دوری دوباره ، داره میده عذابم
هنوز نیومده از سفر، دلم هواتو کرده
آقا بازم منو ببر، دلم هواتو کرده
با یه نگات منم بخر، دلم هواتو کرده
آقای مهربون من / حسین عزیز زهرا
تنها در بین کوفه، رنگ از رخم پریده
از نامردی مردم، جانم بر لب رسیده
در میان کوچه ها - می زنم هر دم صدا
جان زهرا مادرت - یاحسین کوفه میا
یاحسین کوفه میا
« سینه زن حسینیم، ما بچه های زهرا
گدای خونه زادیم، فَتَصَدَّق علینا
عشق تو توی سرم - من گدای این درم
هر کجایی که برم - آخرش میرم حرم »
یاحسین آقام آقام
از نامردی دشمن، در خیمه قحط آبه
حال شش ماهه ی تو، آقا خیلی خرابه
ای خوشا اقبال تو - ای خوشا بر حال تو
می روی آقا ببین - اصغرت دنبال تو
یا علی اصغر مدد
آیینه دست عمه، قرآن به دست خواهر
تو خیمه محشریه، عازم میدونه اکبر
شبه پیمبر می رود - ثانی حیدر می رود
نوبت بنی هاشم است - یاور پدر می رود
یا علی اکبر مدد
در جمع هاشمیون، نور حق منجلی بود
ماه شب های زینب، عباس بن علی بود
کاشف الکرب حسین - آبروی عالمین
قوّت قلب حرم - خیمه ها را نور عین
یا ابوفاضل مدد
شد شام آخر تو، قلبم در گیر و داره
اجازه بده زینب، سر رو شونت بذاره
دلبرم پیشم بمان - برادرم پیشم بمان
یادگار آخر - مادرم پیشم بمان
یاحسین آقام آقام
تو خیمه آخرین شب، حرف مرد عمل بود
ذکر لب های قاسم، « أحلی من العسل » بود
این قبیله کوثرن - از همه دل می برن
بچه های فاطمه - در شجاعت حیدرن
یاحسین آقام آقام
