ای کاشف الکروب حسین
ای ساقی العطاشای حرم
آه ای جگرگوشه ی ام بنین
باب الحوائج ای تاج سرم
ماه شب های هاشمیون
آه ای پناه فاطمیون
درمون دردای منی
دین منی دنیای منی
وقت تشرف همیشه
روی زانوهام می افتم
یاد مادرم با گریه
زیر لب اینو می گفتم
خلق می گوید که در بهداری قرب حسین
دردها را بیشتر عباس درمان می کند
یااباالفضل
تو ماهِ شبهای تاری - تو سقا و علمداری
از بچگیمون / وقتی که حرف از عاشقی شنیده میشد
تو آسمونا / اسمت میونِ ماهِ عالم دیده میشد
جانم اباالفضل
تو کلِ دنیا / تنها تو هستی که غمت همتا نداره
میسوزه دلها / وقتی میگن دیگه حرم سقا نداره
جانم اباالفضل
تو ماهِ شبهای تاری - تو سقا و علمداری
هستی تاجِ سرم عباس - تکیه گاهِ حرم عباس
تو نخلستونا شده، خدایا محشر به پا
برادر گفتی به من، صدام کردی « یا اخا »
علمدار رشیدم پاشو - بیا برگرد به سمت خیمه
عدو تا روی خاک افتادی - ببین رو کرد به سمت خیمه
پاشو عباسم / که تنها میشم
زده داغ تو / به جون آتیشم
علمدار من
ای علمدار حرم! بیا و فکر آب باش
بیا و فکر کودکِ تشنه لبِ رباب باش
تو ساقی کرب و بلایی / چه کربلای پر بلایی
« من زادهی علی مرتضایم واویلا واویلا
من شاهبار مُلک لافتایم واویلا واویلا »
« سقای دشت کربلا اباالفضل اباالفضل
دستش شده از تن جدا اباالفضل اباالفضل »
با چشم نیمهبازم - دنبال تو میگردم
شرمندتم که کاری - برای تو نکردم
ای، برادر
آب به خیمه نرسید، منو ببخش
حسین قامتت خمید، منو ببخش
آه ای علمدار سپاهم، یا ابوفاضل
ای تکیه گاهم، ای پناهم، یا ابوفاضل
برادرم، آب آورم، دریای من برگرد
ای آخرین دلخوشی، دنیای من برگرد
رفتی به سمت علقمه / خدا به همراهت
دعای این لب تشنه ها / هرجا به همراهت
برادرم وای وای
در جمع هاشمیون، نور حق منجلی بود
ماه شب های زینب، عباس بن علی بود
کاشف الکرب حسین - آبروی عالمین
قوّت قلب حرم - خیمه ها را نور عین
یا ابوفاضل مدد