تو غربت این شهر، دلخوش به شماییم
دل بسته‌ی صحنِ، آقامون رضاییم
دل تموم عاشقات رفته، میون زائرات
گرفته بال و پر توی صحنت، مثِ کبوترات
تو حریمت آقا
دل میره به سمت کهکشون و آسمونا
قلب غصه‌دارم
می‌تپه به شوقِ دیدنِ حریمت آقا
من همون گدام که
را[ه] به را[ه] حرم می‌اومد ای عزیز زهرا
حرم میخوام
از تو شاه کرم میخوام
ما کبوترای آسمون عشقیم
عمریه انیس و هم زبون عشقیم
( ما همه ریزه خور امام رضاییم
همه اهل کشور امام رضاییم ) 2
( ماها هرچی داریم - برکت امام رضاست
ما امام رضایی‌ها - دلمون کرب و بلاست ) 2
کربلا یعنی گذشتن از همه حتی خودت
یعنی پاک باشه حساب لحظه لحظه‌ت با خودت (2)
یا امام رضا مدد
من یه کبوترم تو حرم تو
آب و دون میخورم از کرم تو
امشب دل منو صحن تو برده
مُهر خادمیتون به سینه خورده
ای آسمونی‌ترین، سلطان ایران زمین
امشب دستامو بگیر، امشب گداتو ببین
آقای مهربونا، خورشید آسمونا
جون جوادت امشب، نگاه کن به جوونا
السلطان ابالحسن، آقا شمایی عشق من
شب جمعه شد و، دلم هوایی شده
حال و هوام باز، کرب و بلایی شده
شوق زیارت، دارم توی این شبا
آرزومه باز، بیام به کرب و بلا
منو یه نیگا کن ارباب / تا که حاجت بگیرم
آرزومه تو صحنت / حسین بگم بمیرم
مبتلای روضه‌های توام
نوکر، نوکرای توام
یاحسین، یا ثارالله
