دل تنگ حرمم / راها بسته و من / می‌سوزم از بی تابی
کربلا که نرم / بیدارم همه شب / می‌میرم از بی‌خوابی
ای آقای کرم / دارم دق می‌کنم / میشه من رو دریابی
دردامون مگه کمه، دوا فقط حرمه
فکر کرب و بلا، همیشه تو سرمه
منو، بطلب، حرم دوباره نصیبم کن
بیا، بخرم، یه کم شبیه حبیبم کن
حسین مولانا
خیال می کردم، که امسال اربعین
علم به دوش کاروان کربلا میشم
خیال می کردم، تموم میشه فراق
دوباره زائر عزیز مصطفی میشم
ولی همش خیال شد
دوباره کربلای تو محال شد
نمیشه باورم ولی سوال شد
ولی برام سوال شد
چه جور دلت میاد / که من عذاب بشم
که پیش چشم دشمنای تو خراب بشم
داغ حرم موند به دلم دوباره
فراق کربلا دوا نداره
