باکیة العین که باشی
چشم دو عالم گریونه
ناحلة الجسم که باشی
ستاره هم نمازشو نشسته میخونه
بمیرم / برای نماز نشستهت
بمیرم / برای چادر خاکیت
بمیرم / برای اشکای چشمت
بمیرم / برای دست شکستهت
بمیرم / برای عصمت و پاکیت
بمیرم / برا کبودای چشمت
دنیا نباشی زندونِ عذابه
قلب حسین و حسن ببین کبابه
حال علی بدون تو خرابه / خرابه / خرابه
ای دل خوشی خونهی حیدر
ای ماه شبای بیقراری
میشه مگه باورم که تنها
میخوای بری و تنهام بذاری
هوای قلب حیدرو، بری کی داره
بری میگن علی دیگه، بی کس و کاره
هوای خونه بعد تو، خزونترین فصل روزگاره
نرو / عزیزدلم
بمون / همه زندگیم
که بی تو پر از، غمه زندگیم
تو قلبم / می جوشه / هزارتا چشمه شادی و طراوت
میلاد / آقامه / همه با هم بریم جشن ولادت
ولادت کریمه و - گل دسته دسته بیارید
تموم غصه هاتونو - بیرون این در بذارید
حس می کنم تو شهرمون - سایه عشقو رو سرم
قبلهی تهران شده ری - از قدم شاه کرم
تو سید الکریمی / مأمن زندگیمی
با تو دلم خداییه که تو عبدالعظیمی
ز کینه و جفای مأمون
شرر نشسته بر وجودم
کجایی ای جواد بابا
که غم شکسته در وجودم
به روی خاک حجره میمیرم
بیا که از زمانه دلگیرم
فقط تو را بهانه میگیرم
بابا جان
دل تنگ حرمم / راها بسته و من / میسوزم از بی تابی
کربلا که نرم / بیدارم همه شب / میمیرم از بیخوابی
ای آقای کرم / دارم دق میکنم / میشه من رو دریابی
دردامون مگه کمه، دوا فقط حرمه
فکر کرب و بلا، همیشه تو سرمه
منو، بطلب، حرم دوباره نصیبم کن
بیا، بخرم، یه کم شبیه حبیبم کن
حسین مولانا
خیال می کردم، که امسال اربعین
علم به دوش کاروان کربلا میشم
خیال می کردم، تموم میشه فراق
دوباره زائر عزیز مصطفی میشم
ولی همش خیال شد
دوباره کربلای تو محال شد
نمیشه باورم ولی سوال شد
ولی برام سوال شد
چه جور دلت میاد / که من عذاب بشم
که پیش چشم دشمنای تو خراب بشم
داغ حرم موند به دلم دوباره
فراق کربلا دوا نداره
تو غربت این شهر، دلخوش به شماییم
دل بستهی صحنِ، آقامون رضاییم
دل تموم عاشقات رفته، میون زائرات
گرفته بال و پر توی صحنت، مثِ کبوترات
تو حریمت آقا
دل میره به سمت کهکشون و آسمونا
قلب غصهدارم
میتپه به شوقِ دیدنِ حریمت آقا
من همون گدام که
را[ه] به را[ه] حرم میاومد ای عزیز زهرا
حرم میخوام
از تو شاه کرم میخوام