پیچیده تو کوچه ی این شهر، عطر و نسیم نوکریتون / آقا سلام ای شاه بی سر، اومد گدای همیشگیتون
هم ناله با خیل ملائک، اشک چشام جاریه ارباب / ذکر لبم از شب اول، نوکر روسیاتو دریاب
دلم تنگ محرم بود، خدا رو شکر که باز دیدم - دوباره نوکرت هستم، دوباره غرق امیدم
همه عالم فدای تو / همه عالم گدای تو / تموم زندگی من / فدای خاک پای تو
امیری یا حسین مولا
اومد شب جمعه، دل تنگه تو سینه / روی لب من نام قشنگ تو میشینه
شب های محرم، شب های غم و درد / ممنون حسینیم مارو نوکر خودش کرد
بر لب، سرود من نام توئه
قلبم، کبوتر بام توئه
عالَم، مست می جام توئه
آقا، من ازت کربلا میخوام
تو خیمه ها به هرکسی که، رو زدم واسَت
یه چیکه آب کسی نداره، وای از این قسمت
علی بخواب، نده عذاب، مادر تنهاتو
نشون نده به مادرت، خشکی لب هاتو
رفته عمو آب بیار / غصه نخور مادر
عمو میاد با دست پر / همه دارن باور
لای لای علی اصغر
از پیش چشمم میروی ای، شبه پیغمبر
از چشم بابا میرود نور، ای علی اکبر
با رفتنت، دل کندنت، جون به لبم بابا
میری و پشت سر تو، من افتادم از پا
تازه جوون من نرو / که بی تو میمیرم
بدون که از این زندگی / بدون تو سیرم
ای وای علی اکبر
آه ای علمدار سپاهم، یا ابوفاضل
ای تکیه گاهم، ای پناهم، یا ابوفاضل
برادرم، آب آورم، دریای من برگرد
ای آخرین دلخوشی، دنیای من برگرد
رفتی به سمت علقمه / خدا به همراهت
دعای این لب تشنه ها / هرجا به همراهت
برادرم وای وای
سر میذارم روی شونت، تا یه بار دیگه
گوش بکنی به حرف خواهر، چی بهت میگه
حال و هوا، تو خیمه ها، عجیب و غمگینه
یه غصه ای رو قلبمه، که خیلی سنگینه
بهم بگو برادرم / چه خبره فردا
قرار چه مصیبتی / سرم بیاد آقا
وای از دل زینب
رسیده نوبت به من و، وقت رجز خوندن
بعد علی اکبر ندارم، طاقت موندن
عموی من، ابن الحسن، عزم سفر داره
از دلِ خونِ تو دلِ، زارم خبر داره
با نامه ی بابا حسن / منو بغل کردی
کام منو عمو پر از / شهد عسل کردی
عموی مظلومم
شام فراقم شد سحر، بابا رسید از راه
بابا ببین کار رقیه، شد دمادم آه
گفتم نزن، بر روی من، اما مرا می زد
هر مرتبه سیلی به من زد، بی هوا می زد
رویم شده نیلی پدر از / ضربه ی دشمن
بابا ببین کرده چه ها این / دشمنت با من
بابای مظلومم
یک کاروان آلاله از ره، می رسد انگار
رفته به استقبال آن ها، غصه ی بسیار
داغ و اِلَم، اندوه و غم، گل واژه ی این دشت
ختم غم این کاروان، یک شب خرابه تشت
گل های زهرا می رسند / در مقتل دلدار
بوی جدایی می رسد از / این سرزمین انگار
کرببلا وای وای
وقتش رسیده تا که زینب، برای یاری
دسته گلاشو بده در، راه وفاداری
دلدار من، سردار من، زینب هنوز زنده س
داد غریبی می زنی و، مزد تو خنده س
فریاد بی یاری نزن / تا که منو داری
زینب فرستاده گلاشو / واسه ی یاری
حسین مظلومم
